Συνέδριο για την Σφυριχτή Γλώσσα και την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά, Gomera, Κανάριες Νήσοι

 

Σύλλογος Απανταχού Αντιωτών “Ο Αντιάς”

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ / 8 Δεκεμβρίου 2024

ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΤΗΝ
LA GOMERA ΤΩΝ ΚΑΝΑΡΙΩΝ ΝΗΣΩΝ

Εορτάζοντας τα 15 χρόνια από την ένταξη της Σφυριχτής Γλώσσας των Κανάριων Νήσων στον αντιπροσωπευτικό Κατάλογο Παγκόσμιας Άυλης Κληρονομιάς της UNESCO, διοργανώθηκε στις 28-29 Νοεμβρίου Διεθνές Συνέδριο στην La Gomera. 

Σκοπός αυτού του Διεθνούς Συνεδρίου ήταν η διάσωση και διάδοση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς των Κανάριων Νήσων, αλλά και συνολικά των χωρών της Μεσογείου. Ως εκ τούτου, διατυπώθηκε η πρόθεση το Συνέδριο αυτό να επαναληφθεί. 

Το Συνέδριο προωθήθηκε και οργανώθηκε από το Συμβούλιο του νησιού της La Gomera, με την συνεργασία του Promotur Turismo de Canarias, του Πολιτιστικού Συλλόγου Gomero και υπό την θεσμική προεδρία του Πανεπιστημίου της La Laguna, Silbo Gomero. Απεύθυναν χαιρετισμό ο Αντιπρόεδρος του Νησιωτικού Συμβουλίου, η Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, ο Διευθυντής Πολιτισμού και Πολιτιστικής Κληρονομιάς και η Δήμαρχος της La Gomera.

Συμμετείχαν 14 ομιλητές οι οποίοι, στο σύνολό τους, αναφέρθηκαν με ιδιαίτερο πάθος στην αναγκαιότητα διάσωσης της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς και τόνισαν ότι αυτή η κληρονομιά αποτελεί έναν πολύ σημαντικό κρίκο που συνδέει το παρελθόν, με το παρόν και το μέλλον.

Στο Διεθνές Συνέδριο, πέραν των Ισπανών εκπροσώπων, είχαν προσκληθεί εκπρόσωποι από την Ελλάδα, την οποία εκπροσώπησε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Απανταχού Αντιωτών και δάσκαλος της Σφυριχτής Γλώσσας, Παναγιώτης Τζαναβάρης, το Μαρόκο το οποίο εκπροσώπησε η καθηγήτρια και υπεύθυνη Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Fatima Zahra Salih, και την Γαλλία την οποία εκπροσώπησε ο καθηγητής Gerard Pucheu. Επίσης, παρουσιάστηκε οπτικοακουστικό υλικό από την Τουρκία και το Μεξικό. 

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Απανταχού Αντιωτών, Παναγιώτης Τζαναβάρης, πέραν της παρουσίασης της Σφυριχτής Γλώσσας Αντιών, είχε την ευκαιρία να συναντήσει και να διευρύνει τις σχέσεις του Συλλόγου με παλαιούς συνεργάτες, καθώς και να δημιουργήσει νέες σημαντικές γνωριμίες με προοπτική ανάπτυξης συνεργασιών με τους αντίστοιχους πολιτιστικούς και κρατικούς φορείς. Αυτές οι επαφές ήδη αποδίδουν καρπούς στην κατεύθυνση προώθησης θεμάτων που αφορούν τις Σφυριχτές Γλώσσες και την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά.

Το συνέδριο έληξε με την παρουσίαση του βιβλίου τού 94χρονου Isidro Ortiz Ortega το οποίο περιλαμβάνει το σύνολο της πολιτιστικής κληρονομιάς της La Gomera. Αξίζει να σημειωθεί ότι η έκδοση υλοποιήθηκε από το Υπουργείο Τουρισμού. Αυτό αποτελεί ένα χρήσιμο παράδειγμα για την σημασία που έχει η αναγνώριση, συμμετοχή και υποστήριξη της Πολιτείας στις προσπάθειες των πολιτών για την προστασία και προβολή της Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Οι σύνεδροι αποχώρησαν από τα Κανάρια με τις καλύτερες εντυπώσεις από την φιλοξενία των διοργανωτών και της Προέδρου του Συλλόγου Silbo Gomera, Estefania Venus Mentoza Barrera. Στην τελετή ολοκλήρωσης προσφέρθηκαν στους προσκεκλημένους αναμνηστικά δώρα και το έμβλημα του Silbo Gomero, ενώ στην συνέχεια ακολούθησε πλούσιο γεύμα με παραδοσιακά εδέσματα στο εστιατόριο της κυρίας Ευγενίας, όπου δηλώθηκε ομόφωνα το ενδιαφέρον για την επόμενη συνάντηση στο άμεσο μέλλον των φορέων που εκπροσωπούν τις Σφυριχτές Γλώσσες.

Σύλλογος Απανταχού Αντιωτών “Ο Αντιάς”

8 Δεκεμβρίου 2024

2024.12.04 / Tracing the trail from Myloi to Kylindroi, Skala, and the Mountain Refuge

On Wednesday, December 4, Dimitris Serelis and Kostas Beveratos traced the path from Myloi to Kylindroi, Skala, and the Mountain Refuge.

Emphasis was given on the search for historical traditional structures, stonewalls and cobblestones, which have been lost in vegetation, especially between Kylindroi and Skala.

Great impression was caused by the detection of a cobblestone section which is not alligned with the trail constructions, but refers to a potentially ancient cobblestone used to slide the quarry boulders.

Temporary ribbons were placed as guide for the vegetation removing process. Some small sections will also require soil retention work due to erotion by physical factors.

A few words about cleaning a path:

A path, especially ancient ones, which are distinguished by their deep grooves, rock cuttings, width, dry stone walls, cobblestone pavements, etc., have been preserved even for millennia, balancing and coexisting with the environment, vegetation, weather conditions, and usage by humans and animals. Starting even the smallest intervention on such a path should be done with the importance of maintaining this balance in mind, to ensure its functionality, not only in the present but also in the future.

1. Vegetation, animals, or even humans may have altered the course of a path, usually creating shortcuts and bypassing the helical routes that traditionally facilitate loaded humans and animals. It's important to spend some time to observe where the path actually leads and not, for example, mistakenly follow a goat trail that may be misleading.
2. Once we have ascertained which is the path, we put markers to differentiate it from goat trails and shortcuts.
3. When necessary to use a hoe or any digging tool to remove vegetation, we must know that the soil at that point will be washed away by water.
4. On a path that moves parallel to a slope, it's best not to make any interventions on the downhill side. Even moving a stone can create a vertical gully, destroying the path and altering the environment.
5. As much as possible, we make the necessary interventions, hoeing, and pruning, from the uphill side, allowing the path to develop on the downhill side a barrier with the vegetation and soil it creates and accumulates.
6. Additionally, when required, we strengthen this barrier or even create it when it doesn't exist, with stones and wood, and creating space for the passage from the uphill side.
7. When we prune a tree, albeit small, we can keep in mind that the branches that grow will provide shade and coolness to the hikers, so we cut only those that prevent the passage just above our height.

2024.12.04 / Ιχνηλάτηση μονοπατιού από Μύλους προς Κυλίνδρους, Σκάλα και Καταφύγιο

Την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου ο Δημήτρης Σέρελης και ο Κώστας Μπεβεράτος ιχνηλάτησαν το μονοπάτι από τους Μύλους προς τους Κυλίνδρους, την Σκάλα, και το Καταφύγιο. 

Δόθηκε έμφαση στην αναζήτηση των ιστορικών παραδοσιακών κατασκευών, χτισμάτων και λιθόστρωτων, τα οποία έχουν χαθεί στην βλάστηση, ειδικά μεταξύ Κυλίνδρων και Σκάλας.

Εντύπωση προκάλεσε ο εντοπισμός ενός τμήματος λιθόστρωτου του οποίου η φορά δεν συνάδει με αυτήν του μονοπατιού, αλλά παραπέμπει σε ενδεχομένως αρχαίο λιθόστρωτο το οποίο χρησιμοποιούνταν για την διολίσθηση των λατομημένων ογκόλιθων.

Τοποθετήθηκαν προσωρινά κορδέλες βάσει τον οποίων θα γίνει ο καθαρισμός από την βλάστηση. Σε ορισμένα σημεία θα απαιτηθούν και εργασίες συγκράτησης του εδάφους το οποίο διαβρώνεται από φυσικούς παράγοντες.

Λίγα λόγια για τον καθαρισμό ενός μονοπατιού:

Ένα μονοπάτι, ειδικά τα αρχαία, τα οποία τα ξεχωρίζουμε από τα βαθιά νεραυλάκια, τα λαξέματα των βράχων, το πλάτος τους, τις ξερολιθιές, τις λιθοστρώσεις, κ.α., έχουν διατηρηθεί ακόμα και χιλιετίες ισορροπώντας και συνυπάρχοντας με το περιβάλλον, την βλάστηση, τις καιρικές συνθήκες και την χρήση από ανθρώπους και ζώα. Ξεκινώντας και την πιο μικρή παρέμβαση σε ένα τέτοιο μονοπάτι θα πρέπει να έχουμε κατά νου την σημασία που έχει η διατήρηση αυτής της ισορροπίας ώστε να εξασφαλίσουμε την λειτουργικότητά του, όχι μόνο στο παρόν, αλλά και στο μέλλον. 

1. Η βλάστηση, τα ζώα, ή και άνθρωποι μπορεί να έχουν αλλοιώσει την πορεία ενός μονοπατιού, συνήθως δημιουργώντας συντομεύσεις και παρακάμπτοντας τις ελικοειδείς διαδρομές που παραδοσιακά διευκολύνουν τους φορτωμένους ανθρώπους και ζώα. Είναι σημαντικό να αφιερώνουμε λίγο χρόνο για να παρατηρήσουμε πού πραγματικά οδηγεί η πορεία του μονοπατιού και όχι, ας πούμε, ένα κατσικοπέρασμα που μπορεί να λειτουργεί παραπλανητικά.
2. Όταν έχουμε βεβαιωθεί ποιό είναι το μονοπάτι βάζουμε ενδείξεις για την πορεία του διαφοροποιώντας το από τα κατσικοπεράσματα και τις συντομεύσεις.
3. Όταν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσουμε τσάπα ή οποιοδήποτε σκαπτικό για να αφαιρέσουμε βλάστηση, πρέπει να ξέρουμε ότι το χώμα σε εκείνο το σημείο θα παρασυρθεί από το νερό. 
4. Σε ένα μονοπάτι που κινείται παράλληλα με την πλαγιά καλό είναι να μην κάνουμε καμία παρέμβαση στην πλευρά της κατωφέρειας. Ακόμα και η μετακίνηση μιας πέτρας μπορεί να δημιουργήσει κάθετο νεραυλάκι καταστρέφοντας το μονοπάτι και αλλοιώνοντας το περιβάλλον.
5. Όσο είναι δυνατόν, κάνουμε τις απαραίτητες παρεμβάσεις, τσαπίσματα, αλλά και τα κλαδέματα, από την μεριά της ανωφέρειας, επιτρέποντας στο μονοπάτι να αναπτύσσει από την αντίθετη πλευρά ένα φράγμα με την βλάστηση και το χώμα που δημιουργεί και συσσωρεύει. 
6. Επιπλέον, όταν απαιτείται, ενισχύουμε αυτό το φράγμα ή και το δημιουργούμε όταν δεν υπάρχει, με πέτρες και ξύλα, και δημιουργώντας χώρο για το πέρασμα από την πλευρά της ανωφέρειας.
7. Όταν κλαδεύουμε ένα δέντρο, έστω και μικρό, μπορούμε να έχουμε κατά νου πως τα κλαδιά που θα ψηλώσουν θα προσφέρουν σκιά και δροσιά στους περιπατητές, οπότε κόβουμε μόνο αυτά που εμποδίζουν το πέρασμα λίγο πάνω από το ύψος μας.